BEISBROEK HEIDE IN BLOEI

Ieder jaar, aan het einde van augustus, kleuren heidevlakten over gans België paars.
Niet door de boshyacinten, maar door de heideplanten die er in grote aantallen groeien.
Recent ontdekte ik dichtbij huis een mini paarse heide. Namelijk aan het domein Beisbroek.
Bent u op zoek naar een paarse heide in West-Vlaanderen?
Benieuwd hoe de Beisbroek heide in bloei eruit ziet?

Domein Beisbroek

Domein Beisbroek is gelegen in het Zuidwesten van Brugge, West-Vlaanderen.
Het is deel van een reeks kasteelbossen die dicht bij elkaar liggen.
Samen met domein Tudor en het aanpalende Chartreuzinnebos
vormt het een gebied van 160ha.

De bossen herbergen vooral beuken en naaldbomen.
Centraal is er het kasteel Beisbroek die dienst doet als natuurcentrum/volkssterrenwacht.
Ook is het er leuk vertoeven op één van de terrasjes aan het oude koetshuis.

Naast de bossen kun je er ook enkele heidevlakten terugvinden.
Je vindt er tevens ook de zeldzame rode dophei
De gemakkelijkst bereikbare heide is deze aan de parking langs de Diksmuidse Heirweg.

De heide wordt begraasd door heideschapen, maar tijdens mijn bezoek
waren deze echter in één van de andere weides aan het grazen.

Ter plaatse

Paarse heidevelden

Waarom kleuren deze heidevelden nu precies paars?
Er bestaan veel verschillende heidesoorten, maar de bekendste zijn de dop- en struikhei.
Beide planten hebben paarse bloemetjes die korte periodes bloeien.
In de heide van Beisbroek kun je dus ook de zeldzame rode dophei terugvinden.
De bloeiperiode is ongeveer van half augustus tot en met half september,
uiteraard hangt alles een beetje af van het klimaat.

De Beisbroekheide in bloei: Mijn ervaringen

Ik bezocht deze weide twee maal.
De eerste verkenning was op een vrije namiddag na het werk.
Ik had enkele uurtjes vrij dus deed ik een ‘quickstop’ om de heide reeds te verkennen.
Zo weet ik, als ik op een beter tijdstip terug kom, waar ik de beste composities vindt.

Hetgeen me direct opviel is dat je het best niet op een zonnige dag het veld in trekt.
Het spreekt eigenlijk voor zich dat je met te veel hard licht moet vechten.
Ook de witbalans is in beide situatie anders.
’s Middags werk je vaak met warm licht waartegenover je
’s morgens vaak met kouder licht te maken krijgt.

Kijk maar eens naar onderstaande foto’s. 
Foto één werd gemaakt tijdens de namiddag.
Foto twee werd gemaakt tijdens de ochtend.

Hieronder nog een voorbeeld.
Foto één werd gemaakt tijdens de namiddag.
Foto twee werd gemaakt tijdens de ochtend.

Het tweede voorbeeld haalt ook nog iets anders aan.
Het belang van lichtinval. Tegenlicht , strijklicht of frontaal licht?
Hieronder nog een voorbeeldje:

Om eerlijk te zijn, ik heb het veelal moeilijk om bloemenvelden te fotograferen.
Zoals die keer toen ik Narcissen ging fotograferen, of de daslook, of de boshyacinten.
Omdat de bloemblaadjes de zon zo goed reflecteren of omdat ze zo fel zijn,
moet je goed in het oog houden dat deze niet overbelichten.
En ik kan zeggen, het gebeurt snel.

Je kan er natuurlijk gemakkelijk aan ontsnappen door de schaduw op te zoeken.

Geen mis zicht natuurlijk, maar met de zon krijgen de foto’s toch nog een extra punch. ?

Ook al is de heide niet supergroot, toch heeft het me enkele uren kunnen bekoren.
Hoge standpunten, lage standpunten. Ik moest alle poses aannemen die ik
in mijn arsenaal had om een gevarieerde reeks neer te zetten.
Positief meegenomen is dat ik er ook geen uren voor moet rijden.
Ik rijd héél graag met de wagen, begrijp me niet verkeerd, maar
het is enkel maar een voordeel om ook de natuur dicht bij huis te kennen.

Ik had graag de schapen in de bloeiende heide gefotografeerd.
Maar dit zal ik moeten uitstellen tot volgend jaar. 🙂

Afsluiten doe ik graag met nog enkele resterende foto’s.
Ik hoop dat dit blogbericht opnieuw een inspiratie voor je mocht zijn.
Heb jij dit jaar de paarse heides in beeld gebracht? Zo ja? Laat me zeker je werk zien!
Deel een link of laat iets weten in de comment sectie hier benenden.

Groetjes,

Glenn