SNEEUWPRET IN NOIR FLOHAY & DE HOGE VENEN

Noir Flohay bedekt in een laagje sneeuw… Het stond al een tijdje op mijn fotografie bucketlist.
Ik heb zo het gevoel dat sneeuw in België stilaan steeds zeldzamer wordt.
Bovendien kwam er elk jaar wel iets tussen zodat ik
een besneeuwde noir flohay steeds opnieuw moest missen.
2020 bracht er verandering in! Dolle sneeuwpret in Noir Flohay!

De Hoge Venen

Eén van de laatste stukken echte wildernis in onze streken kan je terugvinden in het Oosten van België.
Met een gebied die strekt tussen Eupen, Spa, Malmedy en Monschau
kun je zeggen dat het met zijn 5.000 hectare open veengebieden en bossen de moeite waard is!
De Hoge Venen is dan ook het meest bekende natuurgebied in Wallonië.

Wil je alles weten over de Hoge Venen? Klik dan hier!

Noir Flohay in de Hoge Venen

Noir Flohay is een plekje in de Hoge Venen.
Het zijn de overblijfselen van een dennenbos dat rond 1850 werd aangeplant
en vanaf 1950 door opeenvolgende branden werd geteisterd.

Toen ik indertijd actief was op het Belgium digital forum, werden er vaak foto’s gepost van het Noir Flohay.
Zeker tijdens de winterperiode is het een populaire locatieom de skeletbomen te bezoeken.
Onder een deken van sneeuw, omhelst door mist
zijn ze net dat tikkeltje spectaculairder en mysterieuzer.
Je moet er wel iets voor over hebben, want de Hoge Venen staan gekend
voor extreem koude omstandigheden. Althans voor Belgische normen.

In een vorig bericht vertelde ik je al hoe je het Noir Flohay kunt vinden,
dus ga ik er even vanuit dat jullie dit bericht al gelezen hebben.

Sneeuwpret in Noir Flohay en de Hoge Venen

4 jaar geleden ging ik voor het eerst op zoek naar Noir Flohay.
Indertijd was de locatie nog niet getagged in google maps, dus was deze niet zo gemakkelijk te vinden.
Als een blij kind keerde ik tevreden terug van mijn reis, net alsof ik 15 jaar geleden
een grote zak snoep zou gekocht hebben bij de lokale buurtwinkel.

Ik bleef echter op mijn honger zitten, want Noir Flohay wou ik specifiek bezoeken onder een laagje sneeuw.
Zoals hierboven reeds gezegd, zorgt dit voor een extra sfeer rondom het hele verhaal.
Het heeft even geduurd, maar we zijn er uiteindelijk wel in geslaagd.
Voorheen kwam er telkens iets tussen. Was het niet het werk, dan was het wel een privé reden.

Sinds september 2020 ben ik fulltime fotograaf. Dit zorgt ervoor dat ik meer tijd heb om uitstappen te doen,
alsook kan ik me sneller vrijmaken om last minute ergens naar toe te rijden.

Met een voorspelling van lokaal een laagje sneeuw vertrok ik begin december 2020 richting de Hoge Venen.
Tot op een 6 km van Baraque Michel was er echter geen sneeuw te verkennen.
Ik moest nog zo’n 5 tal minuten rijden toen Kjeld me opbelde om te melden dat hij aangekomen was in een
prachtig wit landschap.
Stilletjes aan zag ook ik het landschap helemaal veranderen.

Laaiend enthousiast, maar ‘klutterend’ van de kou wisselden we ons schoeisel
in voor een paar stevige, waterdichte, wandelschoenen. Althans, ik toch 😉
Een tiental minuten later werden we omringd door een witte wereld, eentje recht uit de sprookjes.
Met een stevige pas en met paardenlappen op stapten we richting Noir Flohay. Mijn engiste doel van die dag!

Op de terugweg was er tijd genoeg om de typische wandelaars op de houten knuppelpaden te fotograferen ^^

Zie zo.
Ik hoop dat deze sneeuwbeelden je aanzetten om België te ontdekken.
Ik krijg er alvast terug zin in!
Laat mijn inspiratie ook jouw inspireren en trek erop uit.

Het doet me altijd plezier jullie commentaar te zien.
Heb jij Noir Flohay al eens bezocht?
Wat waren jouw ervaringen?
Wat staat er bij jou nog op je fotografie bucketlist?

Please, let them know!
Onder dit artikel heb je plaats om je reactie na te laten.

Tot de volgende!

Met vriendelijke groet,

Glenn