Vrijdag 15 januari 2016 zag er veelbelovend uit. De voorspellingen zagen er goed uit.
Veel, heel veel sneeuw.
De Hoge Venen, dat was mijn doel!

Benieuwd naar mijn verhaal of liever direct de resultaten?
Stop dan vooral hier niet met lezen!

15 01 2016

Eindelijk 15 januari! Vroeg opstaan was de boodschap!
Gelukkig moest mijn vriendin er die ochtend ook vroeg uit wegens bijscholing,
dit verzachtte het leed van ons twee.
Al moet ik zeggen dat vroeg opstaan eigenlijk niet zo’n groot probleem is
als er een leuke uitstap gepland staat.
Nieuwe locaties bezoeken is altijd spannend!

Omstreeks 0700hrs draaide ik de motor van de wagen in gang.
Mijn vriendin – die ondertussen op haar eerste trein richting Antwerpen zat –
belde me nog snel op om me te waarschuwen voor de enorme miserie
die er zich die ochtend op de wegen afspeelde.
Vastberaden zoals ik ben zei ik haar dat alles wel ging meevallen
en dat ze zich geen zorgen moest maken.
“Ik geraak er wel, de media overdrijft graag” zei ik nog lachend.

ONDERWEG

Nog geen half uurtje was ik onderweg of de eerste routewijzigingen dienden zich reeds aan.
De GPS stelde voor om rond te rijden via Antwerpen i.p.v. de ring van Brussel te nemen.
Ik wou zo weinig tijd verliezen dus omrijden langs A’pen zat er voor mij niet in.
Daarenboven mag je niet te snel toegeven natuurlijk.
Ik bleef dus doorrijden langs de geplande route!

Net voor ik de Brusselse ring op moest, besloot ik toe te geven aan de GPS die me ondertussen
al een 15 tal keer trachtte te overtuigen om mijn route aan te passen.
De binnenwegen van Vlaams Brabant brachten me dichter bij mijn bestemming,
jammer genoeg met tien tallen minuten vertraging.
Mijn nieuwe route leed me via het zuiden van Brussel rechtstreeks Wallonië binnen.
Ik hield een dringende wc-break aan het tankstation/snelwegrestaurant in Nijvel; de ‘Aire d’Orival’.

Blij dat ik was toen ik de eerste sneeuw zag!

SNEEUW, SNEEUW EEENNN …

Ondertussen bleef ik de waarschuwingen trotseren als een echte vent.
Sneeuwoverlast in Wallonië?! Geen probleem! Sneeuw is precies naar wat ik verlang!
Wateroverlast en gladheid in Vlaanderen? Geen last van! Ik ben omringd door de sneeuw!
Sneeuw is wat ik wil, sneeuw is wat ik nodig heb!

De files schrikten me al die tijd niet af omdat ik de ganse tijde vlot kon doorrijden.
Tot plots …

… HUY – LUIK …
2 uur aanschuiven, ondertussen stonden ook alle andere invalswegen rondom Luik blok.
Flexibel paste ik mijn route aan en koos voor snelwegvrije routes. Nadat de nieuwe route berekend was, constateerde ik dat de reisweg wederom tientallen minuten verlengd werd. In ruil daarvoor kon ik wel genieten van het besneeuwde landschap. Iets dat tot op heden in West-Vlaanderen niet kan.

PERFECTE OMSTANDIGHEDEN

Terwijl ik mijn weg verder zette dacht ik bij mezelf:
“Man, man, ik tref het vandaag! Hevige sneeuwval, veel blijvende sneeuw, mistig, …”
“Perfecte omstandigheden!”
Geen korte stop inlassen zou een zonde geweest zijn.

En maar goed ook, want na deze stop veranderde alles.
Het rustig verder rijden werd 180° gedraaid.
De volgende uren werden gevuld met wachten, aanschuiven,
duizend keer de auto in en uit versnelling halen, auto’s uit de kant helpen duwen, etc …

DE TERUGWEG

Na enkele uren gaf ik er de brui aan.
Mijn bestemming was op een 60 tal kilometers verwijderd,
maar die 60 kilometer ging me nog eens 1 uur en 47 minuten nemen om er te geraken.
Omstreeks 13u30 besloot ik om terug huiswaarts te gaan.
Ondertussen was ik in Luik gearriveerd.
Een leuke daguitstap met perfecte omstandigheden, daar startte ik mee,
maar na 5 uur en meer in de auto te hebben gezeten had ik er wel genoeg van.
In enkele vinger tokkelingen stond mijn nieuwe bestemming op ’thuis’.
Ook dit ging me nog eens 3 uur en 50 minuten duren.
Een trip die normaal gezien maar 2 uur en 20 minuten telt.

De sneeuw die mij enkele uren had omringd smolt en veranderde steeds meer in regen
naargelang ik dichter bij de West-Vlaamse grens kwam.
De zon kon op een gegeven moment toch nog door de – met regen gevulde – donkere wolken breken.
Ik verliet de snelweg bij de eerstvolgende afrit en baande mij een weg tussen de velden.

MIJN ERVARINGEN

In plaats van een toffe daguitstap te zijn, rillend in de perfecte omstandigheden;
spendeerde ik uuuuurreeeen in de wagen.
Nogal een geluk dat ik graag met de wagen rijd.

Enkele zaken die ik dankzij deze uitstap geleerd heb:
– De media overdrijft niet altijd;
– De GPS van een Land Rover is kick ass!;
– Sneeuw is zalig, maar kan ook voor veel miserie zorgen;
– Deze uitstap wordt zeker herhaald, hopelijk inclusief het halen van de eindbestemming;
– Een mislukte uitstap, betekent niet automatisch mislukte foto’s!

Met deze opsomming sluit ik graag mijn blogbericht af.
Tot de volgende!