Op mijn blog vertel ik je graag over de fotografie
uitstappen die ik maak in ons eigen Belgenlandje.
Een meerjarenproject, want er valt namelijk zoveel te zien.
In dit blogbericht neem ik jullie mee naar de Hoge Venen.
Vermeld je ‘Hoge Venen’ tegen een fotograaf,
dan denkt hij/zij onmiddellijk aan ‘Noir Flohay’.
Maar wat is ‘Noir Flohay’ en waar kun je het vinden?
De Hoge Venen
Eén van de laatste stukken echte wildernis in onze streken
kan je terugvinden in het Oosten van België.
Met een gebied die strekt tussen Eupen, Spa, Malmedy en Monschau
kun je zeggen dat het met zijn 5.000 hectare open
veengebieden en bossen de moeite waard is!
De Hoge Venen is dan ook het meest bekende natuurgebied in Wallonië.
Wil je alles weten over de Hoge Venen? Klik dan hier!
De Hoge Venen is een onderdeel van het nog grote ‘Natuurpark Hoge Venen-Eifel’.
In zijn totaliteit ongeveer een 67.000 hectare bossen en venen.
Het wordt nog gekker als je er over de Belgisch/Duitse grens nog eens 170.000 hectare bijtelt.
Net omdat het zo’n groot gebied is, waren wij er enkel om het fotogenieke Noir Flohay te zoeken.
Ik wil je nu al waarschuwen, dit wordt een foto-heavy blog!
In het voorjaar is een bezoek aan deze regio ook zéér interessant.
Verschillende heuvelflanken kleuren in April geel door de miljoenen wilde Narcissen.
Ik maakte er reeds een ‘Narcissenwandeling’ en schreef er een blog over.
Noir Flohay
Noir Flohay is een plekje in de Hoge Venen.
Het zijn de overblijfselen van een dennenbos dat rond 1850 werd aangeplant en vanaf 1950 door opeenvolgende branden werd geteisterd.
Toen ik indertijd actief was op het Belgium digital forum,
werden er vaak foto’s gepost van het Noir Flohay.
Zeker tijdens de winterperiode is het een populaire locatie
om de skeletbomen te bezoeken.
Onder een deken van sneeuw, omhelst door mist
zijn ze net dat tikkeltje spectaculairder.
Je moet er wel iets voor over hebben, want de Hoge Venen staan gekend
voor extreem koude omstandigheden. Althans voor Belgische normen.
Tijdens het wandelen loop je sporadisch reeds enkele skeletbomen tegen het lijf.
Maar je enthousiasme wordt verdubbelt eens je het ‘bosje’
skeletbomen ziet opduiken in de verte.
Iemand of iets wou precies dat we Noir Flohay vonden.
Het ‘bosje’ lichtte op, zodat we er niet naast konden kijken.
Volg het houten wandelpad tot je aan je linkerkant een afslag ziet.
Verlaat het wandelpad en ga noordelijk de heuvel op.
Ga niet lukraak in het gebied wandelen, maar volg het wandelpaadje.
Hier wordt het fotografisch steeds interessanter.
Je komt op een hoger gelegen gedeelte waar je mooie vergezichten krijgt.
Ook kom je desolate boomrestanten tegen.
En dan is het zover…
Je kent het gevoel wel. Als een kind in een snoepwinkel.
Heel blij dat ik Noir Flohay in levende lijve kon bewonderen.
Wat het nog plezanter en nog unieker maakte,
was de aanwezigheid van mijn vriendin.
Ik zeg het je: mijn vriendin meekrijgen op dergelijke uitstappen?
Dat gebeurd zelden!
Voor we helemaal sentimenteel beginnen worden…
Opgepast, heavy Noir Flohay reeks coming up!
Niet enkel de wide angle views zijn mooi om zien.
Haal er hier en daar enkele details uit, die zijn minstens even fotogeniek.
Dit gebied is trouwens het speelgebied van landschapsfotograaf Michel Lucas.
Hij geeft er diverse workshops en heeft zelfs een boek uitgebracht over dit gebied.
Het boek heb ik in mijn verzameling en ik schreef er reeds een blog over.
Locatie Noir Flohay
Je hebt er even op moeten wachten, maar hier is hij dan.
Je vindt het tegenwoordig simpelweg terug op google maps.
(Voorheen was deze locatie nog niet ‘getagged’ en moest je
afgaan op het groepje boompjes die je zag op de kaart.)
Coördinaten:
50.529807, 6.098349
Mijn ervaringen
Oh boy, zijn jullie er wel nog?
Ik hoop dat ik jullie nog niet verloren ben tussen al deze foto’s. 😉
Het stond lang op mijn bucket list en ik mag hem eindelijk doorstrepen.
Het is werkelijk een magische plaats.
Het desolate landschap, de grootsheid van het gebied en de stilte.
Het doet je er even terug aan herinneren hoe klein een mens is.
In het verleden deed ik een poging om deze locatie te bezoeken in de sneeuw.
Deze poging mislukte, maar leverde ook een mooi verhaal op.
Deze keer bleef ik (samen met mijn vriendin, sterk!) overnachten in een hotel vlakbij.
Sneeuwen deed het niet, maar ’s morgens was het wel mistig.
Na een sterk ontbijt was de mist reeds weggetrokken,
maar gezien het gezelschap vond ik dit voor één keer niet zo erg. 🙂
Het was grijzig weer. Veel wolken en weinig zonnestralen.
Op het eerste zicht, niet het ideale weer om te fotograferen.
Laat dit nu wel het perfecte scenario zijn om mijn
zwart wit verwerkingen boven te halen.
Je hebt soms van die locaties die op foto beter lijken dan de werkelijkheid.
Wel, mijn verwachtingen van Noir Flohay werden volledig ingevuld.
Ik was razend enthousiast toen ik nog maar het houten wandelpad betrad.
Fotomodus werd geactiveerd en werd niet meer uitgeschakeld
tot we terug in de wagen zaten.
De wagen parkeerden we aan Baraque Michel.
Ideaal om achteraf een lekkere warme chocomelk te drinken!
Achteraf bezochten we nog het hoogste punt van België (Signal de Botrange)
en Burcht Reinhardstein (ook wel Burg Metternich genaamd).
Zie zo.
Ik hoop dat deze beelden je aanzetten om België te ontdekken.
Ik krijg er alvast terug zin in!
Laat mijn inspiratie ook jouw inspireren en trek erop uit. 😉
Het doet me altijd plezier jullie commentaar te zien.
Heb jij Noir Flohay al eens bezocht?
Wat waren jouw ervaringen?
Please, let them know!
Onder dit artikel heb je plaats om je reactie na te laten.
Tot de volgende!
Met vriendelijke groet,
Glenn
You might also like
2 Comments
Wederom prachtige fotoreeks Glenn 👌
Bedankt voor je reactie Andy! Met plezier 😉