WANDELEN NABIJ ‘LE FONDRY DES CHIENS’

Als de corona maatregelen voor één iets goed zijn,
dan is het wel voor het verwerken van archieffoto’s.
In 2015 bezocht ik de Belgische Grand Canyon ‘Fondry des Chiens’ voor de eerste maal.
Hoe mijn voorjaarswandeling eruit zag en hoe het mij beviel kunnen jullie
in dit blogbericht ontdekken.

Le Fondry des Chiens

Ook wel de canyons van België genoemd. 
Met zijn – plaatselijke – twintig meter diepte blijft het een indrukwekkend
zicht eenmaal je aankomt op deze locatie.
Le Fondry des Chiens is een dolline. Een komvormige put,
ontstaan door het oplossen van kalksteen door de werking van zure regen.
Dollines komen in België enkel voor in de Viroinstreek.
De “mini-canyon” kreeg verder ook vorm door menselijke invloed.
Er werd vroeger ijzererts ontgonnen, wat zijn sporen nalaat.

Le Fondry des Chiens is verder vooral gekend door de groei van wilde orchideeën
op de kalkgraslanden rondom de rotspartijen.
Jaarlijks zijn er tevens tal van zeldzame vlindersoorten te spotten die afkomen op dit wilde orchidee paradijs.

Ter plaatse

Je stelt de GPS best in op ‘Rue Orgeveau, 5670 Viroinval’.
Eens je ‘Rue Orgeveau’ binnen rijd volg je simpelweg de straat naar boven.
Je zal kort tussen de velden rijden om uiteindelijk aan te komen op een parking.

De dolline ligt op enkele meters stappen van de parking.
Ook voor mensen in een rolstoel is het fenomeen goed zichtbaar vanaf de rand.
De paden rondom zijn goed berijdbaar.

Wandelen nabij ‘Le Fondry des Chiens’

Ik startte mijn wandeling aan de parking van ‘Le Fondry des Chiens’.
Via de omliggende graslanden stootte ik op enkele kleinere dollines in het landschap.
Een kudde schapen heetten me tevens welkom op deze vroege zomerse ochtend.

Al vlug kwam ik terecht bij het hoofdmaal van de dag. Le Fondry des Chiens.
Naast het prachtig zicht van bovenaf, kun je de dolline ook afdalen.
Wees wel op je hoede voor losliggende stenen, een val is hier snel gebeurd.
Het zicht van onder naar boven toe, zeker met het frisse groen, is al even spectaculair.

Ik vervolgde mijn weg richting het centrum van Nismes.
Her en der zijn er vergezichten te vinden langsheen het wandelpad.
Zoals hieronder het uitzicht t.h.v. ‘Rue roche-Nanette’.

Nismes – ik sprak het letterlijk uit als ‘Nis-mi’, maar blijkbaar wordt het
uitgesproken als ‘Niem’ – wordt doorkruist door de Eau Noir.
Samen met de Eau Blanche vormen deze twee rivieren de Viroin te Dourbes.

Geniet even van het zicht op de ‘Église Saint-Lambert de Nismes’ gebouwd
in 1829-1830 voor je de wandeling terug verderzet.
Nuttig er desnoods nog je laatste ontbijtkoek 😉
Links van deze bank is er trouwens een parking mocht je hier je wandeling willen starten.
Aansluitend vindt je er ook de toeristische dienst van Viroinval.

Via het smalle straatje ‘Rue des Juifs’ vervolgde ik mijn wandeling naar het hoger gelegen gebied.
Helemaal in het begin van de straat (net na onderstaande gevel) sla je rechtsaf een wandelpad in die je naar boven brengt.
Je volgt er deels parallel de ‘Rue des Juifs’, om vervolgens steeds meer de bossen in te duiken.

Halverwege kom je er zelfs een bankje tegen waar je kan genieten van een panoramisch uitzicht over Nismes.
Rechts in onderstaande foto zie je de vijvers van de ‘Jardins d’O de Nismes’.

Je volgt nu grotendeels de gele wandeling doorheen prachtige dichtbegroeide bossen.
Op een gegeven moment zul je terug beginnen afdalen in een lusvorm.
Beneden in de verte zul je een treinspoor zien lopen.
Het spoor prikkelde me zo hard dat ik de afdaling verder inzette.
Aan de ene kant loopt het spoor door de rotsen verder,
volg je het langs de andere kant dan loop je letterlijk over de Viroin.
Nadien keerde ik op mijn stappen terug om zo het wandelpad verder te volgen.

De laatste kilometers worden bij deze ingezet.
Als je dit punt passeert weet je dat je op je terugweg bent.
Ik raad zeker aan om verder te genieten van deze dichte bossen en de
open velden die je stilletjes voorbij wandelt.
Loop je dan al eens andere wandelaars tegen het lijf,
wordt je steeds vriendelijk begroet door een Franse Bonjour.
Afsluiten doen we terug op de parking waar je de wagen geparkeerd hebt.
In mijn geval de parking aan ‘Le Fondry des Chiens’.

Mijn ervaringen

De wandeling was super. Het grotendeels ‘redelijk’ vlak terrein is goed
doenbaar door zowel ervaren als niet ervaren wandelaars.
Met laagtes van 150 meter en hoogtes van 220 meter heb je geen echte kuitenbijters zoals in ‘connecterra’.

Het stralende weer zorgde voor super hete open weilanden.
Daardoor was het elke keer uitkijken naar de verfrissende groene bossen.

Ik reed met één reden naar Nismes / Viroinval, namelijk ‘Le Fondry des Chiens’.
Door op voorhand geen uitgebreide informatie te zoeken over andere
bezienswaardigheden laat ik me inspireren door de omgeving zelf.
Echter is er veel meer te beleven dan deze ene locatie.
Er zijn tal van mooie vergezichten te vinden in deze streek.

Dit heeft wel een nadeel, echte ‘Go-to’ locaties worden over het hoofd gezien, zoals ‘La Roche aux Faucons’.
Ik was vlakbij dit prachtig uitzicht over het dorp Olloy en op de steengroeve, zonder dit te weten.
Dit stelde ik pas later vast toen ik Google Maps opende om mijn wandeling te recreëren.

Ik kan je dit gebied zeker aanraden mocht je naar iets op zoek zijn in het zuiden van België.

Zie zo.

Ik hoop dat deze beelden je aanzetten om België te ontdekken.
Ik krijg er alvast terug zin in!
Laat mijn inspiratie ook jou inspireren en trek erop uit. 

Het doet me altijd plezier jullie commentaar te zien.
Heb jij de streek van Viroinval al eens bezocht?
Wat waren jouw ervaringen?
Please, let them know!
Onder dit artikel heb je plaats om je reactie na te laten.

Tot de volgende!

Met vriendelijke groet,

Glenn