Sinds 4 mei zijn de corona maatregelen in België voor het eerst versoepeld.
Bedrijven die de deuren verplicht moesten sluiten,
kunnen mits voorwaarden hun deuren terug openen.
Een vraag die me vaak door het hoofd flitst: hoe beleven de mensen deze lockdown?
In dit blogbericht geef ik je graag een inkijk in mijn beleving.
Toen de corona lockdown werd aangekondigd
vond ik het algemeen goed meevallen. Een Lockdown Light.
Als we de maatregelen in België vergeleken met Italië en sommige andere landen, kon het veel strenger.
Deze bizarre tijd zorgde voor veel chaos en dubbelzinnigheden.
Dagelijks ontplofte mijn mailbox van updates omtrent de vaak weeral aangepaste maatregelen.
De aankondiging van onze nieuwe levenswijze sloeg in als een bom
die bij sommigen een echte overlevingsdrang opwekte.
Er werd massaal gehamsterd met lege rekken als gevolg.
WC papier, melk, bloem en droge voeding op kop.
In de colruyt hoorde ik een bellende mevrouw nog zeggen:
“tis just lik of dat den oorlog utbrikt!”.
Anderzijds waren veel mensen thuis.
Van thuis uit werken werd aangemoedigd of
in ergere gevallen kwam je economisch werkloos te staan.
#Blijfinuwkot werd de bekendste uitspraak doorheen deze crisis.
Onnodige verplaatsingen waren verboden, lokale wandelingen werden aangeraden.
Dat merkte je ook op straat, veel meer dan voorheen
kwamen de mensen buiten in eigen wijk.
Buren die je zelden zag, leerde je nu kennen.
Ook al was het maar met een knik… vanaf de overkant van de straat.
Wij wonen op 300 meter van het Provinciedomein d’Aertrycke. Ideaal!
Onze goede keuze van woning qua locatie werd bij deze nogmaals bevestigd.
Spijtig vonden we het, toen het domein volledig afgesloten werd.
Euforisch waren we, toen de provincie enkele dagen later een versoepeling uitsprak.
Het domein werd opnieuw toegankelijk, enkel voor buurtbewoners.
*De parking en het speelplein bleef echter wel gesloten.
De coronamaatregelen als optimist
Voor mijn vriendin had de coronacrisis een grote impact.
Op slag werd ze voor twee maand huismoeder.
Ook ik was vaak thuis, ondanks ik mijn hoofdberoep verder kon uitvoeren.
Ons huis werd voor twee maand een crèche en een area 51 voor buitenstaanders.
We verplaatsten ons enkel voor een dagelijkse wandeling of een wekelijkse boodschap.
Na de taferelen in de Colruyt kozen we strategisch voor kleinere buurtwinkels.
We hadden en hebben het geluk, dat we niet ziek werden of zijn.
De coronacrisis en zelfisolatie op deze manier beleven vonden wij zo slecht nog niet.
We konden verplicht ontsnappen uit onze dagelijkse routine van
drukke werkschema’s en ruilden deze in voor het ECHTE gezinsleven.
Groenten uit onze wekelijkse boodschappenlijst werden omgetoverd naar dagverse maaltijden.
Weekdagen waar we onze dochter amper 3 uur wakker zien werden
omgeruild voor 12 uur “shiften” vol activiteiten, liefde, en plezier.
Familie en vrienden niet kunnen bezoeken was het enige die ontbrak.
Gelukkig leven we in een digitale tijdperk en is contact op deze manier mogelijk.
Deze corona maatregelen deden mij nogmaals inzien hoe kostbaar familie en vrienden zijn boven enige financiële en materiële rijkdom.
Stof om over na te denken!
Kortom: Een tijd waarop we nu al met nostalgie terugkijken, nu we de oude draad terug opnemen.
Om de dagelijkse wandelingen interessant te houden voor de allerkleinsten
kwam er de trend een beer achter het raam te plaatsen.
Hier wou ik verder op inhaken en ik plaatste enkele prints in de voortuin
om op deze manier een meerwaarde te creëren voor de buurt.
Deze actie werd al snel overgenomen door tientallen collega fotografen.
Tot op heden (22/05/2020) staan deze prints nog steeds te pronken in mijn voortuin.
De coronamaatregelen als pauzeknop
Ik haalde het hier boven reeds aan.
De maatregelen brachten ons op een tweede adem.
We leefden meer in het moment en genoten van elke dag.
We hadden tijd om stil te staan en na te denken.
De ziekte heeft veel levens gekost, maar de zoektocht naar een vaccin gaat door.
Gelukkig nemen de besmettingen stelselmatig af.
Het #flattenthecurve principe waarbij de maatregelen ons moeten helpen,
blijken in hun opzet te slagen.
Onzekerheden en chaos zijn er nog, maar stilaan leren we beter om te gaan met de nieuwe levenswijze.
Stoor je niet aan rulebreakers, maar lead by example.
Blijf rekening houden met de maatregelen en hou nog even vol.
Hoe raar en tegenstrijdig sommige zaken wel niet lijken.
Gevolgen van deze crisis zullen sowieso voelbaar zijn.
Ik kijk uit naar het nieuwe oude leven!
Een leven waar weekends gevuld worden met familie en vrienden.
‘Het nieuwe oude leven’, want het zal nooit nog 100% hetzelfde zijn.
Wij mensen passen ons – al dan niet al mopperend – wel aan. Dat is een feit.
Tot de volgende!
Met vriendelijke groet,
Glenn
You might also like
Leave A Reply